Najczęściej stosowana przy dysfunkcjach związanych z przyjmowaniem nieprawidłowych postaw i wzorców ruchowych .Celem tej metody jest ponowna nauka (tzw. reedukacja) lub odtworzenie konkretnej funkcji ruchowej, utraconej w wyniku choroby, ma zastosowanie w bardzo wielu jednostkach chorobowych, głównie z dziedziny neurologii i ortopedii.
Ruchy stosowane w tej metodzie są zgodne z naturalną pracą mięśni i stawów. Każdy ruch odbywa się w trzech płaszczyznach, co wymusza zaangażowanie do pracy maksymalnej ilości włókien mięśniowych. Wielokrotnie powtarzany ruch może spowodować utworzenie nowego wzorca ruchowego, czyli przywrócić przewodnictwo nerwowe w uszkodzonym obszarze.
WSKAZANIA DO STOSOWANIA METODY PNF:
- przebyte incydenty naczyniowe Ośrodkowego Układu Nerwowego jak udary mózgu i przebyte krwotoki.
- choroby związane z utrzymaniem równowagi ,
- choroby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi,
- choroby które powodują upośledzenie stereotypu chodu,
- stwardnienie rozsiane (SM) oraz choroba Parkinsona,
- pacjenci pooperacyjni, przy zaburzeniach funkcji mięśni w postaci niedoboru masy oraz siły mięśniowej,
- choroby mięśni szkieletowych (m.in. dystrofie, zaburzenia metaboliczne, zmiany zapalne),
- złamania i zwichnięcia,
- uszkodzenia tkanek miękkich aparatu ruchu: mięśni, ścięgien, więzadeł, torebek stawowych,
- zaburzenia tzw. propriocepcji jako następstwo doznanego urazu tkanek miękkich,
- zaburzenia prawidłowej postawy – reedukacja posturalna,
- leczenie stawów hypermobilnych – stabilizacje stawów kręgosłupa oraz kończyn.