Fizjoterapia wczesnodzicięca kiedy się udać do fizjoterapeuty ?
Fizjoterapia dziecięca, znana również jako fizjoterapia pediatryczna, to specjalność fizjoterapeutyczna skoncentrowana na diagnozowaniu, leczeniu i zapobieganiu problemom związanym z rozwojem ruchowym u dzieci. Fizjoterapeuci specjalizujący się w pediatrii pracują z dziećmi w różnym wieku, od niemowląt po nastolatki, aby pomóc im osiągnąć pełen potencjał ruchowy i funkcjonalny
Fizjoterapia wczesnodziecięca jest skierowana do najmłodszych pacjentów, często już od niemowlęcego wieku. Istnieje wiele sytuacji, które mogą skłonić rodziców do zdecydowania się na skonsultowanie się z fizjoterapeutą wczesnodziecięcym. Oto kilka przypadków, w których warto pomyśleć o wizycie u fizjoterapeuty dla niemowlęcia lub małego dziecka:
- Opóźniony rozwój motoryczny: Jeśli zauważasz, że Twoje dziecko nie osiąga typowych umiejętności motorycznych w oczekiwanym czasie, takie jak podnoszenie głowy, obracanie się, chwytanie przedmiotów czy próby raczkowania, może to być sygnał, że warto skonsultować się z fizjoterapeutą.
- Problemy z układem mięśniowo-szkieletowym: Jeśli zauważasz, że dziecko unika korzystania z jednej strony ciała, ma trudności z utrzymaniem równowagi, czy jeśli obserwujesz nienaturalne napięcie lub osłabienie mięśni, warto skonsultować się z fizjoterapeutą.
- Wrodzone wady postawy lub inne problemy ortopedyczne: Jeżeli Twoje dziecko ma wrodzone wady postawy, takie jak stopa końsko-szpotawa, lub inne problemy ortopedyczne, fizjoterapeuta może pomóc w opracowaniu planu terapeutycznego.
- Problemy z układem oddechowym: Dzieci z problemami oddechowymi, takimi jak częste infekcje górnych dróg oddechowych, trudności w oddychaniu czy problem z kontrolą przełykania, mogą również skorzystać z fizjoterapii.
- Zaburzenia neurologiczne: Niemowlęta z diagnozowanymi zaburzeniami neurologicznymi, takimi jak mózgowe porażenie dziecięce, mogą znaleźć wsparcie w fizjoterapii.
W fizjoterapii wczesnodziecięcej często wykorzystuje się metodę Bobath, znaną również jako NDT (Neurodevelopmental Treatment). Metoda ta skupia się na terapii dzieci i dorosłych z zaburzeniami neurologicznymi, takimi jak mózgowe porażenie dziecięce, udar mózgu, pourazowe urazy mózgu czy inne schorzenia wpływające na układ nerwowy.
Główne zasady Metody Bobath obejmują:
- Indywidualne podejście: Terapeuci Bobath analizują indywidualne umiejętności, ograniczenia i potrzeby każdego pacjenta. Plan terapeutyczny jest dostosowywany do konkretnych cech każdej osoby.
- Analiza ruchu: Terapeuci Bobath starają się zrozumieć patologiczny wzorzec ruchowy, który może być wynikiem uszkodzenia układu nerwowego. Skupiają się na analizie ruchów, postawy i wzorców ruchowych, identyfikując obszary, które wymagają poprawy.
- Normalizacja napięcia mięśniowego: Metoda Bobath kładzie duży nacisk na normalizację napięcia mięśniowego. Terapeuci pracują nad zmniejszeniem nadmiernego napięcia mięśniowego (hipertonia) lub zwiększeniem napięcia w mięśniach osłabionych (hipotonia).
- Stymulacja: Metoda korzysta z różnych technik stymulacyjnych, takich jak dotyk, manipulacje stawów, wzrok i dźwięk, aby pobudzić układ nerwowy do właściwej reakcji ruchowej.
- Rozwijanie kontroli posturalnej: Metoda Bobath skupia się na rozwijaniu kontroli posturalnej, czyli zdolności utrzymania równowagi i stabilności ciała w różnych pozycjach.
- Funkcjonalność : Terapeuci Bobath często wykorzystują codzienne sytuacje i czynności, takie jak ubieranie się, jedzenie czy zabawa, aby zintegrować terapię ruchową w naturalny sposób do życia pacjenta.
Współpraca z rodzicami i opiekunami jest kluczowa w procesie terapeutycznym, ponieważ pomaga w kontynuacji ćwiczeń i pracy w domu co wspomaga postępy pacjenta.